Weke Sjanker
Weke sjanker, zachte sjanker, ulcus molle, chancroïd en venerische zweer zijn allemaal namen voor dezelfde geslachtsziekte die veroorzaakt wordt door de bacterie Haemophilus ducreyi.
Weke sjanker wordt overgedragen door sexueel contact en komt voornamelijk voor in ontwikkelingslanden. Het aantal infecties in onze contreien is laag en is meestal terug te brengen tot besmetting in een derde wereld land.
Weke sjanker is een risicofactor voor een besmetting met hiv.
Symptomen
Weke sjanker veroorzaakt lokale zweren of ulcers. Bij mannen komen de letsels voor op de penis, voorhuid en eikel, terwijl bij vrouwen de schaamlippen, vulva en het perineum (de bilnaad - de huid tussen vulva en anus) kunnen aangetast worden.
De letsels beginnen als een rood vlekje dat binnen enkele dagen met etter gevuld blaasje wordt. Daarna treedt necrose (celsterfte) op in het centrale deel van het letsel waardoor een zweer ontstaat.De zweren of ulcers zijn meestal 1 tot 2cm groot (maar letsels variëren van enkele mm tot 5cm), zijn pijnlijk en bloeden makkelijk. Vaak is urineren ook pijnlijk.
Er kan zwelling van de lymfeklieren in de lies optreden en er kunnen zelfs abcessen gevormd worden in deze lymfeklieren. De abcessen kunnen openbreken langs de huid waardoor de etter naar buiten vloeit.
In ongeveer de helft van de gevallen is er maar 1 zweer aanwezig.
De letsels kunnen ook geïnfecteerd raken met andere bacteriën.
Bij mannen met langdurige en onbehandelde letsels kan de voorhuid zodanig verdikken en verlittekenen dat er voorhuidsvernauwing optreedt. Een besnijdenis dringt zich dan op.
Diagnose
De ziekte lijkt soms sterk op syfilis. Bij twijfel kan laboratoriumonderzoek de bacterie aantonen.
Behandeling
Weke sjanker reageert gelukkig goed op behandeling met antibiotica. Indien er ook HIV infectie aanwezig is kan de behandeling soms moeilijk zijn.